حق انتخاب؟!

نویسنده مطلب: گل دختر

- ببخشید آقا! روسری بزرگ دارین؟
- مشتری نداره. نمیاریم

- جوراب ساق بلند چی؟
- جورابامون بلنده. تا قوزک پان!

- مانتوی آستین بلند که دارین دیگه؟
- نه! مانتو مشکی‌های دو سال پیش طبقه بالان. می‌تونید ببینید.

- دیدم اونا رو. دو تا آدم توش جا می‌شه. مشکی هم نمی‌خوام آقا. رنگ شاد می‌خوام.
-  بده برات بدوزن. ما نداریم. خوش اومدی!




کلمات کلیدی : حجاب، مانتو، روسری، انتخاب

روحیه ام با مردان یکی نیست

نویسنده مطلب: گل پر
فمینیسم لیبرال برای جنبش اخیر زنان بسیار جذاب شده می دانید چرا؟ چون به زن میگه تو نه برتر از مرد هستی و نه پایین تر از او، و تلاشت باید این باشه که قوانین زن و مرد به مرز برابری برسه فقها می گویند زنان بخاطر اینکه با مرد تفاوت دارند باید قوانینشان متانسب با تفاوتشان باشه اما آن فقها نمی گویند چطور صدها و هزاران زن در کشورهای مختلف دیوان عالی کشورشان هستند همچنان که مادران فرزندانشان هستن و کشورشان نیز توسعه یافته است؟
این شبهه ای بود که یکی از آقایون طرفدار جنبش فمینیسم مطرح کرده بود، اینقدر به این نوع سوالات تکراری جواب داده شده که فکر نکنم بحثی دیگری باقی مانده باشد، امروز میخواهم من یک جوری مسئله را حل کنم که قابل فهم برای طرف مقابل هم باشد...
بله ما قبول داریم که هزاران زن در کشورهای غربی منصب قضاوت را دارند، اما فراموش نکنیم که مامسلمان هستیم و این نوع احکام در دین ما نهادینه شده، فلسفه اش را هم بارها و بارها در سایت های مختلف بیان کرده اند و پاسخ داده اند، ولی اینکه چرا ما نمی توانیم قبول کنیم که هر شغلی به درد ما خانم ها نمی خورد بحث دیگریست، و آن هم فکر کنم به این بر میگردد که نمی توانیم قبول کنیم که از جنس مونث هستیم، جنس لطیف، جنسی که خداوند آن را طوری قرار داده که هر چیزی با آن سازگار نیست.
یادم می آید با یکی از دوستان در مورد شغل های مختلف بحث می کردیم ،دوستم به من گفت من دوست دارم که هر شغلی را تجربه کنم و کاری هم ندارم مردانه است یا زنانه، چون به این قضیه اعتقاد ندارم ، من هم گفتم خوب با این اوصاف حاضری چاه فاضلاب خالی کنی؟ یا راننده کامیون بشوی و مثل مردها دستمال گردنت بیندازی و مدام عرقت را پاک کنی؟ یا آچار دستت بگیر و بروی داخل میکانیکی و روغن موتور بخوری؟ یا بروی کارگری و آجر روی هم بچینی؟... قبول کن که نمی توانی، چرا؟ چون نه قوه بازوت اینقدر هست و نه روح تو با این چیزها سازگاری دارد.
ولی تو می توانی به عنوان یک زن شغلهایی را که به تناسب جنست جامعه به آن نیازمند است و شغل هایی را که با روحت سازگاری دارد را انتخاب کنی...
این پنبه تساوی زنان و مردان در همه چیز را باید از گوش خود بیرون کنیم و به جای آن قبول کنیم که زنان و مردان مکمل یکدیگر هستند، به این صورت که کارهایی را که مردان از عهده ان بر نمی آیند، زنان به دوش بکشند و کارهایی را که  زنان از عهده آن بر نمی آید، مردان به دوش بکشند، فقط در این صورت است که جامعه به رشد کامل خود می رسد. و گرنه اگر هر کس بخواهد دست به هر کاری بزند دیگر آن جامعه شکل منسجمی به خود نخواهد گرفت.

به حجابم افتخار می کنم

فدائیان عفاف و حجاب

نویسنده مطلب: گل پر
این چادر و چاقچورها را چه طور می شود از بین برد؟ دو سال است که این موضوع، فکر مرا به خود مشغول داشته، از وقتی که به ترکیه رفتم و زن های آن ها را دیدم که پیچه و حجاب را دور انداخته و دوش به دوش مردها کار می کنند، دیگر از هر چه زن چادری بود بدم آمده است. اصلا چادر و چاقچور، دشمن ترقی و پیشرفت مردم ماست. درست حکم یک دمل را چیدا کرده که باید با احتیاط با آن نشتر زد و از بینش برد، من مدتی است به این فکر هستم که زن ایرانی در قفس سیاه دست و پایش را بسته است. بین او و مرد یک دریا فاصله وجود دارد. باید این فاصله را از بین ببریم. مگر زن چی از مرد کمتر دارد. او باید پا به پای مرد وارد زندگی شود...!
این ها یک مشت اراجیفی بود که رضاشاه وقتی به ترکیه سفر کرد، سرهم بافت، سر همین قضیه بود که رضاشاه بی ظرفیت موقع بازگشت به ترکیه تصمیم گرفت که یک سری تغییرات اساسی به قول خودش در ایران به وجود آورد و  تمام توان خود را در تغییر لباس ملی به کار گرفت و به عنوان لباس متحدالشکل، مردم را مجبور به تغییر لباس و کلاه نمود و از تمامی قدرت و ابزاری که در دست داشت،برای این مقصد استفاده کرد. او حتی لباس روحانیت را ممنوع و منوط به اخذ اجازه نمود.
می دانیم که تغییر لباس، همواره پیامد تغییر یک فرهنگ است و انسان تا با فرهنگ خود وداع نکند، نمی‏تواند با لباس خود وداع کند و تا فرهنگ یک قوم را نپذیرد لباس آنان را به تن نمی‏کند.
درست به همین دلیل است که در احادیث ما آمده است که هر که خود را به گروهی شبیه سازد، هم از آن گروه به شمار می‏آید». لباس هر انسان، پرچم کشور وجود اوست؛ پرچمی که با آن اعلام می‏کند که از کدام فرهنگ پیروی می‏کند. هر انسان تا زمانی که به یک سلسله ارزش‏ها و بینش‏ها معتقد و دل‏بسته باشد، لباس متناسب با آن ارزش‏ها و بینش‏ها را از تنش بیرون نمی کند.
با توجه به این موضوع علما جلسه ای بر پا داشتند و گفتند که دنباله تغییر لباس، به برداشتن حجاب منتهی خواهد شد و باید با شدت از آن جلوگیری نمود.
برای همین مردم در شب نوزدهم تیر ماه در مسجد گوهر شاد تحصن کردند وبه محلی برای سخنرانی بر ضد لباس بیگانه و اسلام زدایی تبدیل شد. و شیخ بهلول و چند تن دیگر مردم را از مقاصد شومشان آگاه ساختند ، به دنبال این واقعه شهربانی به شکستن تحصن مبادرت ورزید و مسجد گوهرشاد را محاصره کرد و به تیراندازی به تحصن‌کنندگان پرداخت که در نتیجه‌اش، عده زیادی از زائران و تحصن‌کنندگان کشته شدند. شمار کشته‌شدگان این فاجعه حتی افزون بر دو هزار نفر هم برآورد شده است.
حالا از آن روزها سالها گذشته، دولت پهلوی برچیده شده و نظام جمهوری اسلامی به روی کار آمده است. سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی گذشته ،دیگر نیازی به کشته شدن و جان دادن نیست، زنان آزادانه می توانند، چادر بر سر بگذارند و مردان با پوششی برازنده، در جامعه حاضر شوند. 
اما متأسفانه با وجود همه مبارزات و گفته ها هنوز پوشش اسلامی در یک کشور اسلامی دیده نمی شود. گاه همه ما از خودمان می پرسیم زمانی مردم این سرزمین برای حفظ حجاب، خودشان را مقابل گلوله های رژیم گذشته قرار می دادند، چرا حالا که به راحتی می توانند حریم شخصی و فردی خود را حفظ کنند، در حفظ آن کوشا نیستند ؟! و قدر آن را نمیدانند؟! شخصی در کشور کفر جان خودش همسرش و فرزندش را بخاطر داشتن حجاب به خطر می اندازد ولی اینجا اینچنین! +
به هر حال برای پاسخ به این سؤال تا به حال حرفهای زیادی زده شده، حرفهایی که هنوز به مرحله عمل نرسیده است... 
 در هر صورت 21 تیر ماه، که به مناسب این واقعه سالروز عفاف و حجاب نام گزاری شده را به تمام کسانی که قدر این نعمت را میدانند تبریک می گویم!
پ.ن....................................................
رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی رحمه‏الله در خصوص تغییر لباس و کلاه چنین بیان داشتند: «... آن‏هایی که این‏قدر قوه تمیز ندارند که کلاه لگنی را که پس‏مانده درندگان اروپاست، ترقی کشور می‏دانند، با آن‏ها حرفی نداریم که آن‏ها از ما سخن خردمندانه را بپذیرند و عقل و هوش و حس آن‏ها را اجانب دزدیده‏اند... . آن روز که کلاه پهلوی سر آن‏ها گذاشتند، همه می‏گفتند: مملکت باید شعار ملی داشته باشد، استقلال در پوشش دلیل استقلال مملکت و حافظ آن است. چند روز بعد، کلاه لگنی [شاپو] گذاشتند سر آن‏ها، یک‏دفعه حرف‏ها عوض شد. گفتند: ما با اجانب مراوده داریم. باید همه هم شکل باشیم تا در جهان با عظمت باشیم. مملکتی که با کلاه عظمت برای خود درست می‏کند یا برایش درست می‏کنند، هر روزی کلاهش را ربودند، عظمتش را هم می‏برند».

یه سوال سه گزینه ای

نویسنده مطلب: گل پر
اگه شما چهار تا بچه داشته باشید ، که دو تاش گل دختر باشه و دو تاش گل پسر، و قدرت تون این اندازه باشه که فقط هزینه ادامه تحصیل دو تا از فرزندانتون رو بدید، چه انتخابی می کنید؟
گزینه اول : هر دو گل پسر ها رو به دانشگاه برای ادامه تحصیل می فرستید؟
گزینه دوم: ترجیح می دید گل دختر هاتون این حق رو به خودشون اختصاص بدن؟
گزینه سوم: این حق رو بینشون تقسیم میکنید و یکی از گل دخترها و یکی از گل پسرها رو به دانشگاه می فرستید؟
قبل از جواب دادن این رو هم در نظر داشته باشید که ادامه تحصیل یعنی به نوعی آینده شغلی داشتن، و به نظر من اشتغال زنان در خارج از خانه خیلی ضروری نیست. به عبارت دیگر با توجه به اینکه مردان وظیفه اصلی تامین مایحتاج زندگی را بر عهده دارند، زنان حتما لازم نیست شاغل باشند.
درسته که هر دو حق ادامه تحصیل را دارند، ولی اگر بر فرض همه دختر پسر ها هم تحصیل کرده و کار بلد باشند، باز هم اگر شما به عنوان مدیر شرکت به استخدام کارمندانتان اقدام می کردید، آیا در استخدامتان جنسیت را مد نظر قرار خواهید داد؟ مبنی بر اینکه این آقا یک خانواده را تامین میکند ولی خانمی که استخدام میکنید این مسئولیت را بر عهده نمی کشد، این حرفی را که زدم به صورت عام بود، یعنی جدا از اینکه حالا شاید خانمی وجود داشته باشد که همسر ندارد و او مجبور است خانواده اش را تامین کند.
این فقط یکی از دلایل من برای انتخاب گزینه اول است، حالا شما هر نظری دارید با دلایلتان مطرح کنید...